Bugün doğumgünün... Bu yazıyı yazmak benim için çok zor. Ayrılsak da oralarda bir yerlerde olduğunu bilmek rahatlatıcıydı... "orda bir köy var uzakta, o köy bizim köyümüzdür, gitmesek de görmesek de, o köy bizim köyümüzdür" şarkısı gibi. Senin o köyde olman sevindiriciydi.
Çok sevmiştim seni... Hatta, ilk seni sevmiştim galiba... Öncekiler sevgi miydi, bilmiyorum. Ben senin "insan"lığını sevmiştim, erkekliğini, ağabeyliğini, babalığını... Özgürlüğünü sevmiştim, bir de samimiyetini... Ayrılırken "kal gitme" demeyişini, seni sen, beni de ben olarak sevmeni... Seni sen, beni de ben olarak sevmemi sevmiştim.
Sevişmelerimizi sevmiştim en çok da. Sanki ilk senle sevişmişim, ne tuhaf. Loş ışıkta, koklaşarak, dokunarak, tadarak, görerek sevişmemizi...
Keşke o köyden gitmeseydin sevgilim, yada keşke öldüğünü hiç bilmeseydim...
sonra işte durduk yere bir yerden canım yanıyor diyorum. (cümlenin başı vardı ama içimde saklıyım dedim)
YanıtlaSilkısaca, canımı yaktın be fahişe.
Şair söylemiş Hatun
YanıtlaSil"Ölüm Allah'ın emri
Ayrılık olmasaydı..."